முகம் காட்டு

முகம் காட்டு



வெள்ளி நிலவே முகம் காட்டு

வீசும் தென்றலே நான் சேர.....
வழி சொல்லு.


என் விழிகள் உனை தேடும்போது....

சில நிமிடம் தடைபோடுகின்றது
எனதுள்ளம்.


வஞ்சமில்லா நெஞ்சை ஊமை
மொழிபேச வைத்தபோது...

என் கண்கள் தடை இன்றி
நீர் பெருகின்றது.


இறைவணிடம் உயிரைக்கொடுக்க
முயன்றேன்
மறுகணம் உன் உயிருடன் கலக்க
ஏங்குகின்றேன்

உன் இதழின் அழகை சிரிப்பில்
கண்டேன்

உன் பெயரை ஏட்டினில்
எழிதிக்கொண்டேன்

விழிகள் மூட மறுக்கின்றது

உன் நினைவு பசியை
மறைக்கின்றது

ஓடும் நதியல் உன் முகம்
பார்த்தேன்

அள்ளிப்பருகையில் நீ.....தவறியது
ஏனோ.....?

உனை இதயத்தில் சுமந்ததால்....

நான் வறண்டகுளத்தில்
வாடியதாமரை யானேன்

நீ பக்கம் வந்தால் போதும்
உனக்கு நான் செந்தாமரையாவேன்

rakini..